praescribo

praescribo
praescribo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st1]1 [-] écrire en tête.    - praescribere aliquem festis : placer qqn en tête des fastes (consulaires).    - praescribere nomen libro, Gell. : intituler un livre. [st1]2 [-] écrire auparavant, indiquer auparavant.    - ut praescripsimus, Vell. 2 : comme nous l'avons dit plus haut. [st1]3 [-] prescrire, ordonner, fixer, établir, marquer, régler.    - mihi si praescribat carmina Phoebus, Tib. 3 : si Phébus me dictait des vers.    - aliquid alicui praescribere : prescrire qqch à qqn.    - jura civibus praescribere, Cic. Sen. 9, 27: donner des lois à ses concitoyens.    - praescribere fines, Cic. : prescrire des bornes, limiter, borner.    - si hoc natura praescribit ut ... Cic. : si la loi naturelle veut que ...    - quid fieri oporteret, ipsi sibi praescribere poterant, Caes. BG. 2 : ils pouvaient se tracer à eux-mêmes la conduite à tenir. [st1]4 [-] prétexter, mettre en avant.    - Pulchram praescribere, Tac. : mettre en avant le nom de Pulchra (s'autoriser l'exemple de Pulchra). [st1]5 [-] exciper de, opposer une exception, opposer un déclinatoire.    - ignominioso patri filius praescribit, Quint. 7 : à son père, noté d'infamie, il oppose une exception.    - de vestra vobis dissimulatione praescribitur ... Tert. : votre silence prouve que ...
* * *
praescribo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st1]1 [-] écrire en tête.    - praescribere aliquem festis : placer qqn en tête des fastes (consulaires).    - praescribere nomen libro, Gell. : intituler un livre. [st1]2 [-] écrire auparavant, indiquer auparavant.    - ut praescripsimus, Vell. 2 : comme nous l'avons dit plus haut. [st1]3 [-] prescrire, ordonner, fixer, établir, marquer, régler.    - mihi si praescribat carmina Phoebus, Tib. 3 : si Phébus me dictait des vers.    - aliquid alicui praescribere : prescrire qqch à qqn.    - jura civibus praescribere, Cic. Sen. 9, 27: donner des lois à ses concitoyens.    - praescribere fines, Cic. : prescrire des bornes, limiter, borner.    - si hoc natura praescribit ut ... Cic. : si la loi naturelle veut que ...    - quid fieri oporteret, ipsi sibi praescribere poterant, Caes. BG. 2 : ils pouvaient se tracer à eux-mêmes la conduite à tenir. [st1]4 [-] prétexter, mettre en avant.    - Pulchram praescribere, Tac. : mettre en avant le nom de Pulchra (s'autoriser l'exemple de Pulchra). [st1]5 [-] exciper de, opposer une exception, opposer un déclinatoire.    - ignominioso patri filius praescribit, Quint. 7 : à son père, noté d'infamie, il oppose une exception.    - de vestra vobis dissimulatione praescribitur ... Tert. : votre silence prouve que ...
* * *
    Praescribo, praescribis, pen. prod. praescripsi, praescriptum, praescribere. Cic. Escrire chose qu'un autre doibve suyvre, et luy bailler memoires comme il se doibt gouverner.
\
    Praescribere. Virgil. Inscrire, Intituler.
\
    Praescribere. Cic. Commander et ordonner, Donner reigle.
\
    Praescribere quae sunt gerenda. Cic. Donner advertissement de ce qu'on doibt faire.
\
    Praescribere finem rei alicui. Terent. Limiter et borner une fin, laquelle on n'ose passer, Prefire, Prescrire.
\
    Gyro praescripto seuecta est pagina. Propert. Ton livre est sorti et eschappé hors de l'espace et limite qui luy estoit prescript et ordonné, en tant qu'il parle et traicte des choses plus haultes que son style ne requiert.
\
    Vt lege praescribitur. Cic. Comme la loy ordonne.
\
    Praescribere. Quintil. Proposer fin de non recevoir.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • Cato the Elder — Marcus Porcius Cato Maior, Cato the Elder Marcus Porcius Cato[1] (234 BC, Tusculum – 149 BC) was a Roman statesman, commonly referred to as Censorius (the Censor), Sapiens (the Wise), Priscus (the Ancient), or Major, Cato the El …   Wikipedia

  • recevoir — [ r(ə)səvwar; rəs(ə)vwar ] v. tr. <conjug. : 28> • 1273; receivre Xe; lat. recipere I ♦ (Sens pass.) Se voir adresser (qqch.). 1 ♦ Être mis en possession de (qqch.) par un envoi, un don, un paiement, etc. Recevoir une lettre, un colis, un… …   Encyclopédie Universelle

  • ՅԱՌԱՋԱԳԻՐ — ( ) NBH 2 0332 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ա. προγεγράμμενος praescriptus. Յառաջագոյն գրեալ. նախագրեալ. *Ի մոռացօնս դարձուցեալ զկենսաբեր աւետիսն յառաջագիրս. Ագաթ.: ՅԱՌԱՋԱԳԻՐ ԱՌՆԵԼ, կամ ԼԻՆԵԼ. προγράφω praescribo.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆԱԽԱԳԾԵՄ — (եցի.) NBH 2 0385 Chronological Sequence: Unknown date, 10c ն. ὐπογράφω praescribo, delineo. Նախ կամ կանխաւ գծագրել. նախանկարել. ստուերագրել. *Որպէս նաւակառոյց ոմն զնաւ կառուցանելոյն սկիզբն արկանելով՝ զեղանակսն նախագծէ, եւ զձեւսն նաւուցն. Պղատ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆԱԽԱԳՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0386 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 10c ն. προγράφω praescribo. Կանխաւ գրել. նախաճառել. նախանկարել. նկարագրել. եւ Ի վեր անդր գրել. *Որ զնախագրեալսն յառաջագոյն: Որ զնախագրեալսն ʼի քէն մարգարէիւք. Շար.: *Մովսէս նախագրեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆԱԽԱՍԱՀՄԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0396 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 12c, 13c ն. προορίζω (լծ. հյ. նախորոշել). praedestino, praedefinio, praescribo. Յառաջագոյն սահմանել՝ որոշել, եւ հրաւիրել աստուծոյ զընտրեալս. կարգել. եւ Սահմանաբար ասել կանխաւ. *Ըստ որոց… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱՀՄԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0688 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 12c ն. ὀρίζω (լծ. ընդ որոշել). διορίζω termino, determino, praescribo, statuo, constituo, decerno μετρόω metior. որ եւ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԵԼ. Որոշել. բացորոշել. դնել ʼի մտի.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏՐԱՄԱԳՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0895 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 11c ն. διαγράφω describo, praescribo. Յարամարագրել. օրինադրել. սահմանել. նկարել. *Նախատպաւորէ, եւ տրամագրէ. Մաքս. եկեղ.: *Զանյայտ էութիւնս հրեշտակաց՝ կա՛մ հոգի ցուցեալ, կամ սրագոյն բոց… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • prescrever — |ê| v. tr. 1. Ordenar, dar ordem para. 2. Estabelecer, determinar. 3. Indicar, receitar. • v. intr. 4.  [Jurídico, Jurisprudência] Ficar sem efeito (um direito) por ter decorrido um certo prazo legal. 5. Perder se por prescrição. 6. Cair em… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • prescribente — adj. 2 g. 1.  [Jurídico, Jurisprudência] Que prescreve. 2. Em que se dá a prescrição.   ‣ Etimologia: latim praescribens, entis, particípio presente de praescribo, ere, escrever antes, pôr como título, mencionar previamente …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”